Een korte maar krachtige expo vond plaats in het weekend van 23-25 november in Waarschoot. Het is het project ‘Drongenhofkapel’ dat verhuisde naar Waarschoot omdat het in de winter te koud is om in de kapel activiteiten te organiseren.
Deze 2 internationaal gerenommeerde kunstenaars streken dus even neer in Waarschoot. ‘verstilling’ is het woord dat deze werken omvat, vind ik persoonlijk.
Nog maar een paar maanden geleden hoorde ik voor het eerst het woord ‘tronies’. Het KMSKA wijdt er nu zelfs een tentoonstelling aan. Reden genoeg om naar Antwerpen te sporen (en deze keer zonder vertragingen 😊).
Met mijn smartphone in aanslag startte ik de tour. Het terugvinden van de info in de KMSKA app was niet zo evident en als ik dan op het juiste traject zat, liet het geluid het afweten. Maar, het lag aan mij. Ik had even geduld nodig vooraleer de app connectie maakte met het juiste geluidsfragment. Door die technische strubbeling duurde het even vooraleer ik me kon overgeven aan het moois dat aan de muur hangt.
De tentoonstelling is thematisch opgebouwd, de werken sober verlicht, interactief en ruim toegankelijk door de brede gangen.
Zo ontdek je achtereenvolgens schilderijen, tekeningen en etsen opgedeeld volgens volgende thema’s: hoofdstudies, hoofddeksels, expressie en licht en schaduw.
Van oa volgende kunstenaars zijn werken van over de hele wereld samengebracht: Dürer, Anthony van Dyck, Pieter Breugel, Rubens, Rembrandt, Frans Hals, Adriaen Brouwer…
Het gaat hier dus over de 17de eeuwse meesters want het zijn deze schilders die voor het eerst expressies en gezichten bestudeerden. Soms werkte men een hoofd uit als voorstudie voor een groter werk (studiehoofd), maar men schilderde een gelaatsuitdrukking ook vaak puur als oefening, als schets om later op terug te vallen (tronie). Het onderscheid tussen een tronie, studiehoofd en portret is niet altijd gemakkelijk te maken. Daarom kocht ik ook het boek ‘krasse koppen’ om me daar nog verder in te verdiepen.
De expo is interactief opgesteld. Je kreeg de kans om je zelfportret te tekenen en op te hangen aan de wand. Dat kon ik niet laten natuurlijk 🙂
‘Sommige gekostumeerde koppen fungeerden als specifieke studies voor grotere en meer gedetailleerde genretableaus of historiestukken, die in de zeventiende eeuw erg geliefd waren.’ (Krasse koppen, 2023, pg 98)
Uiteenlopende gelaatsuitdrukkingen werden bestudeerd . Ik was aangenaam verrast van Adriaen Brouwer hier te vinden tussen al deze historische namen.
Ik constateer dat ik vooral observeerde en niet fotografeerde bij dit thema :-).
Licht en schaduw, contrast vind ik persoonlijk een belangrijk element in mijn eigen werken. Het zijn ook onderwerpen met veel contrast die me aanspreken.
Vermeer was gefascineerd door het licht. Ook kunstenaars in de kring van Rubens schilderden modellen in verschillende lichtomstandigheden en daarbij anticipeerde ze soms op de lichtinval in de ruimte waarvoor de compositie bestemd was en ontwikkelden ze lichtcategorieën voor koppen. Deze kunstenaars waren de schilders van het licht. (Krasse koppen, 2023, pg 154)
Als bezoeker kan je zelf ook experimenteren met verschillende lichteffechten op je gelaat. Op deze foto’s kan je het niet zo goed waarnemen maar het effect was toch verrassend. Mijn gelaatsuitdrukking en gelaatstrekken veranderden bij het variëren van de lichtinval en kleur.
Nu ik me nog even heb verdiept in het onderwerp, groeit de behoefte om nog eens te gaan kijken. Jammer dat een dag maar 24 uur bezit en een week maar 7 dagen…
Ik kwam tot de constatatie dat ik er niet in slaag om dagelijks iets te schetsen of te schilderen. Dit is me in het verleden nochtans gelukt. Dagelijks tekenen en schetsen verscherpt je blik, houdt je pols soepel, houdt je op dreef…
Elk jaar daagt Kunstwerkt tekenaars uit om in de maand oktober dagelijks iets te tekenen of te schetsen.
Ik zocht naar een aanleiding of een onderwerp om mezelf daartoe aan te zetten. Er moet aan een aantal voorwaarden voldaan worden om het te kunnen volhouden: klein formaat, kleine tijdsinvestering, materiaal moet kunnen blijven liggen, op elk moment van de dag mogelijk zijn, op elke locatie… Hmmm, misschien is de weerfoto in de krant wel een goede aanleiding? Ik zocht een minischetsboekje in mijn kast, knipte de afbeeldingen dagelijks uit en ben uiteindelijk met heel wat vertraging toch in gang geschoten :-). Momenteel ben ik bezig aan de foto uit de krant van 19 oktober.
Mezelf te veel druk opleggen is niet goed, maar ik ervaar toch dat ik het een heel leuke bezigheid vind. Missie tot nu toe dus geslaagd en zo wordt de weerfoto een minischets.
Elk jaar organiseert de kunstacademie van Deinze een studiereis. Dit jaar ging de rit naar het museum voor Schone Kunsten in Doornik en La Piscine in Roubaix. Ook de kathedraal van Doornik stond op het programma.
De architectuur van het museum is een ontwerp van Victor Horta en heeft de vorm van een panopticum (zoals sommige gevangenissen). Daardoor heb je tijdens je bezoek zicht op alle ruimtes. Het museum is niet zo groot zodat je bezoek overzichtelijk en ‘behapbaar’ blijft. Het gebouw is geklasseerd en erkend als uitzonderlijk erfgoed van Wallonië. Het zal in de toekomst grondig gerenoveerd worden. Op de website van het museum kan je nu al het voorontwerp ontdekken. https://mba.tournai.be/le-musee-des-beaux-arts/projet
De collectie
Het museum herbergt een collectie schilderijen, tekeningen en beeldhouwwerken die door specialisten algemeen worden erkend als een van de belangrijkste in België.
Ik kon dus oog in oog staan met schilderijen van Manet, Ensor, Monet, Guillaume van Strydonck, Khnopff, allen verzameld in één zaal. In een andere zaal werden de werken thematisch opgehangen. Schilderijen maar ook tekeningen en schetsen krijg je er te zien. Tekenwerk kan me altijd bekoren want dan kan je de hand van de kunstenaar ontdekken.
Hier vind je nog meer
https://mba.tournai.be/collection
In de voormiddag was er nog tijd om een bezoek te brengen aan het TAMAT (Musée de la Tapisserie et des Arts Textiles de la Fédération Wallonie-Bruxelles)
De naam ‘textielmuseum’ doet me denken aan middeleeuwse wandtapijten die wel degelijk tentoongesteld worden maar het museum biedt ook een platform aan hedendaagse textielkunstenaars.
Zo keken we vol verwondering naar de wandcreaties van Jacques Trovic.
Deze tijdelijke tentoonstelling bestaat uit uit meer dan dertig werken, textielstukken en mozaïeken. Elk tapijt doet me denken aan patchwork waarbij hij dagelijks taferelen uitbeeldt ahv stukjes stof, kant, draad, kraaltjes enz…
Op de bovenste verdieping werden we nog eens verrast door het werk van Allizon Piccardi. Zij creëert 3-dimensioneel werk met eierdozen. ‘Je moet er maar opkomen’.
Na een kort bezoek aan de kathedraal van Doornik (werelderfgoed) zetten we onze tocht verder naar Musée La Piscine in Roubaix. Dit museum stond al lang op mijn lijstje en nu kreeg ik dus de kans om dit herbestemd zwembad te bezoeken.
Het slechte weer bracht veel cultuurliefhebbers op het idee om het museum te bezoeken.
Het was een overweldigende ervaring. De locatie, het aanbod, de vele bezoekers zorgden voor een groot aantal indrukken.
Toch slaagde ik er in om het volledige museum door te wandelen. Tot de tijdelijke expo van Chagalle ben ik niet gekomen. Dit museum verdient alleszins een tweede bezoek.
Namen die ik wil onthouden van eind 19de eeuw: Jean Joseph Weerts en Rémy Cogghe.
Ook de hedendaagse kunstenaar Marc Ronet trok mijn aandacht.
Geen inspiratie? Jeukende vingers? Nog ergens een mislukte aquarel liggen?
Schilder dan op de achterkant van het blad. Kies een of meerdere pigmenten, leg een wassing en doodle erop los…spat, neem verf weg, voeg verf toe, laat wat drogen, en werk verder.
Laat drogen en zoek dan leuke stukjes uit om uit te snijden. Kleef die op een blank stukje karton en je hebt een wenskaart of bladwijzer!
Het thema voor deze lezerscompetitie van het tijdschrift ‘The Art of Watercolour’ nr 50 was ‘watercolour sketches done on location’. Daar moest ik aan deelnemen natuurlijk.
En de 3 ingezonden schetsen zijn in het tijdschrift gestemd :-)!
LovArte werd alweer een zonovergoten editie!
Veel kunstminnende bezoekers vonden de weg naar de mooie Sint-Bavokerk in Vinderhoute (Lievegem) waar ik tentoonstelde.
Dankjewel aan diegenen die me een bezoekje brachten en, aan wie er niet geraakt is, je hebt iets gemist 😉 maar geen nood. Deze foto’s geven een indruk van de opstelling en de locatie.
Het was fijn om een aantal mensen terug te zien, om te ervaren dat ik een aantal trouwe bezoekers heb en dat ook onbekenden genoten van de greep uit mijn werk. Want ik toonde deze keer zowel abstract als figuratief werk en beiden werden gesmaakt. Uit de reacties die je als deelnemer sprokkelt, put je weer inspiratie en energie om verder te werken.
Als bestuurslid deed het ook enorm deugd om zoveel positieve reacties te krijgen over de organisatie van het evenement.
De academie van Deinze organiseert elka jaar een ‘tableau vivant ‘ voor alle leerlingen.
Wat houdt dit in? Een aantal figuranten kruipt in een rol, voert een korte act op en neemt dan een pose aan van 15 à 20 minuten die door de leerlingen kan geschetst worden.
Op donderdagavond 20 april was het de beurt aan de schilders. Het was al veel te lang geleden dat ik nog naar model of pleinair schetste. Ik heb dan ook met volle teugen genoten van deze tekensessies temeer omdat ik vermoeid en met een mistig hoofd (na een dag computerwerk) was toegekomen.
Ik zweefde echter terug naar huis, zoveel deugd had ik gehad van die avond.
Hoog tijd dus om mijn schetsgerief terug aan te spreken 🙂
Ik zette de eerste schets op met een fijn potlood en voegde wat aquareltoetsen toe.
Ik vond de eerste 2 schetsen wat ‘flets’ staan. Ik besloot dan maar om onmiddellijk met pen te beginnen en nadien wat aquarelverf toe te voegen.
Er is veel te zien op de scène, dus moet je als tekenaar keuzes maken.
Deze scène wou ik er helemaal opzetten. Daardoor was er geen tijd meer om nog aquarelverf toe te voegen. Het hoeft ook niet, het resultaat is nu een fris ogende pentekening
Het is al 6 jaar geleden dat kunstroute LovArte doorging! Editie 2020 ging niet door wegens de welbekende reden, 2021 was ook niet haalbaar wegens alle restricties. Dus besloot het bestuur om deze 5de editie door te schuiven naar 2023. Deze kunstroute wordt opgedragen aan Erna Mouton, onze voorzitter, die jammer genoeg in november 2022 overleed.
Op 18 locaties verspreid over Lovendegem en Vinderhoute stellen 37 kunstenaars tentoon!
Je vindt me op locatie 13 in de kerk van Vinderhoute, samen met nog 4 andere kunstenaars.
Wanneer?
– Zaterdag 20 mei 2023: 13.30 u.-18 u.
– Zondag 21 mei 2023: 10 u.-18 u.
– Zaterdag 27 mei 2023: 13.30 u.-18 u.
– Zondag 28 mei 2023: 10 u.-18 u.
Je vindt alle info op http://www.lovarte.be
